Binnen de rijschoolbranche, is de Koepel KRV ontstaan uit de voorloper Samen Sterk op voorspraak en initiatief van de overheid.
Zoals eerder geconstateerd is deze Koepel bemenst door personen die al jarenlang in de branche werkzaam zijn en elkaar kennen.

Als we daar eens op inzoomen dan zien we dat er onder andere grote rijschoolhouders zitting hebben in deze Koepel.
Het gevaar hiervan is, omdat grote rijschoolhouders succesvol zijn in hun eigen onderneming, denken ze dit zonder problemen te kunnen doortrekken naar de totale rijschoolbranche.
Concreet, is het te benoemen als een overschatting van eigen kunnen.
Deze overschatting is te herleiden naar het gegeven dat er met succes een eigen onderneming is opgebouwd of voortgezet.

Als er onenigheid of ruzie ontstaat binnen deze gesloten Koepel, want dat is het, om wat voor reden dan ook, dan zijn er een aantal spreekwoordelijke kikkers die uit de kruiwagen springen.
De meest in het oog springend zijn momenteel de VVRI en LBKR en in een eerder stadium een opleidingsinstituut.
Deze kikkers komen dan met informatie en of acties naar buiten wat niet de bedoeling is en niet strookt met belangen binnen de Koepel, namelijk dat dit een gesloten bastion moet blijven. Dat blijkt ook omdat de website van de Koepel KRV sinds de oprichting geen enkele informatie bevat, maar de bezoeker wel voor de gek wordt gehouden met de slagzin:
Binnenkort vindt u op deze site informatie over onze organisatie, doelen en werkwijze.
Dit staat er al vanaf het in de lucht gaan van deze website.
De geloofwaardigheid is nu inmiddels al ver te zoeken.

Vervolgens staat er iemand op die grote of de grootste belangen heeft dat alle kikkers weer in de kruiwagen moeten springen.
Hij begint dan wild om zich heen te slaan en andere deelnemers te overschreeuwen om de kikkers weer in de kruiwagen te krijgen.

De partijen waar tegen geschreeuwd wordt zullen vasthouden aan hun eigen standpunten en niet meegaan in het geschreeuw, maar de eigen koers blijven volgen.
Maar kikkers die één keer uit de kruiwagen zijn gesprongen springen zo maar niet terug.
De motieven die gebruikt zijn om uit de kruiwagen te springen zijn in hun ogen allemaal legitiem.

Wat we ook zien is dat het niet de voorzitter is die zich opwindt of boos wordt, maar één van de leden.
Het zal dan vaak een partij zijn die vermoedelijk om moverende redenen belangen heeft in dit plan en daarop verder doorgaat in de context van eigen belangen.
Daarnaast speelt ook de ervaring en dus het referentiekader mee van het eigen bedrijf wat opgebouwd en groot gemaakt is tot wat het nu is.

Hierdoor is echter wel blijvend het gezag en zeggenschap van de voorzitter van de Koepel ondermijnd.
Concreet is de voorzitter de zeggenschap, de regie en aansturing kwijt.

In zijn totaliteit blijkt dan dat er geen gezamenlijk belang is, maar een individueel belang.
De intenties zullen zeker goed zijn, maar zodra er belangen op het spel staan, verdwijnen de intenties naar de achtergrond.
Dan komen de belangen pontificaal op de voorgrond en ontnemen het totale zicht op waar het om moet gaan.
Dit is onder andere ook een reden waarom 80% – 90% geen lid is van een organisatie binnen de branche.
Het is dan ook duidelijk dat de kennis er niet is om succesvol te zijn.
Daarmee wordt ook duidelijk dat men niet weet wat er nodig is in de branche om de verkeersveiligheid te dienen.

Ten slotte: Het meest triest en onaanvaardbaar is dat er met mensenlevens gespeelt wordt al jarenlang.
Een oplossing om de verkeersveiligheid te verbeteren, wil men niet.
Belangen gaan blijkbaar boven het goed opleiden van beginnende bestuurders.
Waarmee de volgende vraag naar boven komt. Wat is een mensenleven waard in de ogen van het kleine groepje mensen. Als inzet hebben ze dat ze denken alles te kunnen en moeten organiseren, maar geen kennis hebben. Hadden ze dat wel, dan hadden we wel verbeteringen gezien.
Maar die zien we al jarenlang niet en komen er ook niet, als je het deze partijen vraagt.

Concreet het bewustzijn is niet aanwezig dat ieder mensen leven boven welk belang ook staat.
Ook zullen alle middelen moeten worden aangegrepen om deze te beschermen, dat gebeurt nu niet.
Er is een soort gelatenheid en acceptatie van de verkeersonveiligheid in al zijn facetten.

Dat maakt deze hele situatie met betrekking tot de verkeersveiligheid in en in triest.